TEBELBÜL a. (ar. belbel'den tebelbüf). Esk.
1. Dilin anlaşılmaz hale gelmesi, karışıklık.
2. Tebelbül etmek, karışmak, anlaşılmaz hale gelmek.
3. Tebelbüli elsine, dillerin anlaşılmaz hale gelmesi.
1. Dilin anlaşılmaz hale gelmesi, karışıklık.
Sponsorlu Bağlantılar
3. Tebelbüli elsine, dillerin anlaşılmaz hale gelmesi.
Kaynak: Büyük Larousse
X-Sözlük Konusu: ne demek anlamı tanımı.