TEVBİH a. (ar. vebha'dan tevbih). Esk.
1. Azarlama, paylama.
2. Tevbih etmek, azarlamak: "Aynı feylesof bu hazzın suiistimalini şiddetle tevbih ediyor" (H. C. Yalçın).
—Huk. - KINAMA CEZASI. || Adli tevbih -> ADLİ.
1. Azarlama, paylama.
Sponsorlu Bağlantılar
—Huk. - KINAMA CEZASI. || Adli tevbih -> ADLİ.
Kaynak: Büyük Larousse
X-Sözlük Konusu: ne demek anlamı tanımı.