TEVEHHÜM a. (ar. vehm’den teveh- hüm). Esk.
1. Kuruntuya kapılma, evhamlanma.
2. Tevehhüm etmek, kuruntuya kapılmak, evhamlanmak; öyle olduğunu sanmak: "Her türlü yalan dolan ve iftiraların mahşeri diye tevehhüm edilen bu muhitin habis ruhunu..." (H. Z. Uşaklıgil).
—isi. huk. Hiçbir belge ve kanıta dayanmayan bir olasılığı varsayma. (İslam hukukunda tevehhüme önem verilmez.)
1. Kuruntuya kapılma, evhamlanma.
Sponsorlu Bağlantılar
—isi. huk. Hiçbir belge ve kanıta dayanmayan bir olasılığı varsayma. (İslam hukukunda tevehhüme önem verilmez.)
Kaynak: Büyük Larousse
X-Sözlük Konusu: ne demek anlamı tanımı.