TEVKİL a. (ar. vekaletten tevkil). Esk.
1. Birini vekil etme.
2. Tevkil etmek, vekil tayin etmek: "...vekilin tevkil ettiği kimse müvekkilin vekili olur" (Mecellei ahkâmı adliye' den).
—Huk. - VEKÂLET.
1. Birini vekil etme.
Sponsorlu Bağlantılar
—Huk. - VEKÂLET.
Kaynak: Büyük Larousse
X-Sözlük Konusu: ne demek anlamı tanımı.