TEVLİT a. (ar. vilsdet'dan tevlid). Esk.
1. Dünyaya getirme, doğurma.
2. Bir şeyin oluşmasına, ortaya çıkmasına neden olma.
3. Doğuma yardımcı olma, doğurtma.
4. Tevlit etmek, doğurmak; doğurtmak; meydana getirmek; neden olmak: ' Bu makaleleri tevlid eden fikirler şairane olduğu için..." (H. Z. Uşaklıgil).
1. Dünyaya getirme, doğurma.
Sponsorlu Bağlantılar
3. Doğuma yardımcı olma, doğurtma.
4. Tevlit etmek, doğurmak; doğurtmak; meydana getirmek; neden olmak: ' Bu makaleleri tevlid eden fikirler şairane olduğu için..." (H. Z. Uşaklıgil).
Kaynak: Büyük Larousse
X-Sözlük Konusu: ne demek anlamı tanımı.