SAFİY sıf. (ar. şafvet ten safi, safiy). Esk.
1. Çok temiz, çok saf.
2. Hiçbir kötülüğü olmayan, çok temiz kalpli kimse için kullanılır.
3. Seçilmiş, en iyi.
4. Safiy-ül-kalb, temiz kalpli.
—İSİ. Safiy-ullâh, Allah’ın seçkin ve temiz kulu. (Âdem, yaratılmışların en onurlusu [eşref-i mahlukat] olması, meleklerin Allah’ın buyruğu ile onun karşısında secdeye kapanmaları nedeniyle kendisine safiy denilmiştir. Bu deyim, Kurandaki "Biz Âdem'i... seçkin kıldık” [III, 33] anlamındaki ayetten kaynaklanmıştır.)
1. Çok temiz, çok saf.
Sponsorlu Bağlantılar
3. Seçilmiş, en iyi.
4. Safiy-ül-kalb, temiz kalpli.
—İSİ. Safiy-ullâh, Allah’ın seçkin ve temiz kulu. (Âdem, yaratılmışların en onurlusu [eşref-i mahlukat] olması, meleklerin Allah’ın buyruğu ile onun karşısında secdeye kapanmaları nedeniyle kendisine safiy denilmiştir. Bu deyim, Kurandaki "Biz Âdem'i... seçkin kıldık” [III, 33] anlamındaki ayetten kaynaklanmıştır.)
Kaynak: Büyük Larousse
X-Sözlük Konusu: ne demek anlamı tanımı.