Sahin Nedir?

SAHIN, -hnı a. (ar. safın). Esk.
1. Avlu, binanın ortasında ya da önünde bulunan duvarla çevrili, üstü açık kısım.
2. Meydan, alan.
3. Oyuk, boşluk.
4. Sahne.
5. Büyük kâse.
6. Sahn-ı azim, yeryüzü. || Sahn-ı çemen, çimenlik. || Sahn -ı gülistan, sahn-ı gülşen, gül bahçesi.

—Esk. anat. Kulağın dış boşluğu.

—Mim. Camilerde mihrap duvarına dikey (enine gelişen ulu camilerde koşut) uzanan, sütunlar ve kemerlerle bölünmüş mekân. (Bk. ansikl. böl.). || Uzunlamasına planlı bir kilisede, bir yandan koroyeri girişi ya da çaprazsahın karesi, öte yandan narteks, batı kütlesi ya da ana cephe arasında yer alan, cemaate ayrılmış bölüm. (Eşanl. NEF.) [Taşıyıcı dizileri, safını, boylamasına ya da enlemesine ayırabilir. Ortada yer alan, genellikle daha geniş ve yüksek sahna ana şahın, orta şahın, merkezi şahın ya da büyük şahın denir; yanlardaki dar satımlarsa yan şahın adıyla anılır. | Uzunlamasına planlı yüksek salon, galeri, hol.

—ANSİKL. Mim. Satımların sayısı ve durumu, caminin boyutlarına ve şemasına göre değişebilir Küçük camiler, mescitler tek sahınlıdır. Selçuklu döneminin enine gelişen, çok ayaklı ulu camileri mihrap duvarına koşut uzanan satımlara ayrılmıştır (Sivrihisar Ulu camisi, Bitlis Ulu camisi). Afyonkarahisar Ulu camisi ile Beyşehir Eşrefoğlu camisi ile uzunlamasına planlı, mihraba dikey uzanan satımlardan oluşurlar. Kimi camilerde enine satımlar, mihrap ekseninde dikey uzanan, geniş, kubbeli bir şahınla kesilir (Diyarbakır Ulu camisi, Silvan Ulu camisi, Mardin Ulu camisi). Bazı örneklerde ana safının tam ortasında küçük bir aydınlık kubbesi bulunur (Kayseri Ulu camisi, Kölük camisi). Şahın sayısı değişik olabilir: Bursa Ulu camisi 4, Aksaray Ulu camisi 5, Erzurum Ulu camisi 7, Afyonkarahisar Ulu camisi 9, Sivas Ulu camisi 11 sahınlıdır. Merkezi planlı cami şemasının geliştirildiği OsmanlI döneminde, genellikle kare ya da kareye yakın dikdörtgen planlı orta şahın büyük bir kubbeyle yan satımlar küçük kubbeler ya da tonozlarla örtülmüştür.