SAVUNUCU sıf. ve a. Bir şeyi, bir kimseyi savunan kimse için kullanılır; müdafi: Bir ilkenin savunucusu. Onun savunucuları. || Sitenin savunuculan (detensores civitatis) ya da halkın savunuculan (detensores pie-bis), site halkını valilerin, önemli kişilerin ve tahsildarların yolsuzluklarından korumak amacıyle 368 de Vblentinianus tarafından getirilen ve Praetorium praefectusu tarafından atanan yüksek memurlar. (Bazı tarihçiler barbar akırıları döneminde piskoposlara da bu unvanı vermişlerdi.) || İmanın savunuculan, isparrya’da, 1825'te mutlakıyetçi gizli Concepciön tarikatı üyelerinin aldığı ad; bunlar daha sonra tarikattan ayrılarak, Engizisyon’un yeniden yürürlüğe konması yolunda çalıştılar.
Sponsorlu Bağlantılar
Kaynak: Büyük Larousse
X-Sözlük Konusu: ne demek anlamı tanımı.