SOLUMA a. Solumak eylemi.
—ANSİKL. Sesbil. “Soluma” terimi, kimi sesçil birimler gerçekleştirilirken soluk verilerek çıkartılan havayı belirtmek için kullanılır. Titreşimsiz soluma ([hj ile belirtilir), akciğerlerden gelen hava akımının aralık durumdaki gırtlakta neden olduğu sürtünmeden kaynaklanır. Bu sesin kimi frekansları ses oluğundaki tınlama oyuklarıyla güçlenir, böylece algılanan soluğun tınısı sesçil çevreye göre değişir. Örneğin, İngilizcede, sözcük başındaki hilTin (tepe) soluması hat (şapka) ya da hood (başlık) sözcüklerininkinden ayrıdır. Solumanın sesçil önemi dillere göre değişir. Almanca ve İngilizcede çok belirgin olmasına karşın roman dillerinde nerdeyse ortadan kalkmıştır. Soluklu kapantılılarla (/pty, /th/, /kh/) soluksuz kapantılıları (İpi, İti, İki) karşıtlaştıran dillerde soluma sesbilimsel bir değer de üstlenebilir. Özellikle, bu karşıtların sesbilimsel açıdan belirgin oldukları yunancanın lehçeleriyle svahilide bu durumla karşılaşılır.
Sponsorlu Bağlantılar
—Müz. Müzik cümlesini noktalama sanatı. (Vokal müziğe özgü olan bu sanat, çalgı müziğinde, özellikle de üflemeli çalgılar için yazılmış müzikte de uygulanır.)
—Sesbil. Algılanabilir bir soluk çıkarma. (Bk. ansikl. böl.) || Soluma yitimi, eşsüremli bir almaşma ya da artsüremli bir evrim sonucu soluklu bir ünsüzün bu özelliğini yitirmesi.
—Sesbil. Algılanabilir bir soluk çıkarma. (Bk. ansikl. böl.) || Soluma yitimi, eşsüremli bir almaşma ya da artsüremli bir evrim sonucu soluklu bir ünsüzün bu özelliğini yitirmesi.
Kaynak: Büyük Larousse
X-Sözlük Konusu: ne demek anlamı tanımı.