Solculuk Nedir?

SOLCULUK a.
1. Geleneksel sol partilere ya da sendikalara oranla kitlelerin devrimci rolüne üstünlük tanıyanların siyasal düşüncesi ya da tutumu.
2. Sol bir parti ya da sendika içinde aşırı sol akım (genellikle küçültücü anlamda).

—ANSİKL. "Solculuk" sözcüğü ilk kez Lenin'in mayıs-haziran 1920'de yazdığı Komünizmin çocukluk hastalığı (Solculuk) [Detskaya bolezm “leviznıy” ve kommunizm] adlı yapıtında kullanıldı. O zaman "solcu” olarak nitelenenlerin “sol komünizm” (Buharin ve Kari Radek) ya da “işçi muhalefeti" (Aleksandra Kollontay) yandaşlarıkabul etmedikleri bu sözcük, o dönemde komünist hareketin solunda yer almak isteyen ve 1918'den başlayarak Rusya ve Almanya'da belirli konular çevresinde (işçi denetimi, devrimci enternasyonalizm, gelirlerin aynı düzeye getirilmesi, sendikal özerklik, sovyetlerin ya da işçi konseylerinin partinin önüne geçmesi) toplanan kişilerin ideolojisini belirtiyordu Daha sonraları, Stalin döneminde, "solcu" terimi Stalin’in düşüncesine, hatta yalnızca kişiliğine karşı her tür muhalefeti nitelemek için, ayırım yapılmadan "sağ oportünizm” terimiyle birlikte kullanıldı: sırasıyla Troçki, büyük davaların kurbanları, Tito, Stalin'in ölümünden birkaç yıl sonra Mao Zıdong, Enver Hoca ve “Che" Guevara "solculuk"la suçlandılar. Ama o zamandan beri, amaçları açık bir biçimde kurumsallaşmış toplumsal, siyasal ve ideolojik ilişkiler sistemi dışında belirlenen her sol içerikli anlatım ya da istek "solculuk" olarak nitelendirildi. En siyasal görünüm ve yapılarıyla (troçkist, maocu, çevreci hareketler) solculuk fransız siyasal yaşamında komünist marxçı ideolojinin bir alt sistemi olarak göründü; transız gerçeküstücülüğünden ve amerikan underground'ı, Women's Lib'i, freudcu marxçılardan (Reich ve Marcuse), hatta kimi sol hırıstiyan akımlar gibi çok değişik akımlardan etkilenmesine karşın, transız devrimci hareketinin iki geleneğinden (aşırıcılık ve özgürlükçü sosyalizm) kopmadı. Sanayi ve ticaret toplumuna karşı koyma eğiliminin gelişmesiyle birlikte, özellikle 1968'de, solcu hareketlerin etki alanı genişledi ve bu hareketler, kimi zaman büyük sendikalarla sol siyasal partilerin kolayca anlayamadıkları ve bunlara karşı stratejilerini saptamakta güçlük çektikleri kimi önemli toplumsal isteklerle uyum sağladı. Bu sendikalar ve siyasal partiler, solculuk karşısında kimi zaman tutumlarını sertleştirme, kimi zaman da solcuların savunduğu kimi konuları destekleme biçiminde tepki gösterdiler.