OBRUK sıf. İçbükey.
♦ a. Jeomorfol.
1. Kireçli bölgede oluşan doğal kuyu. (Bk. ansikl. böl.)
2. Ağzı açık çok derin oyuk. (En büyük obruklar kireçli bölgelerde bulunur ve bir yeraltı boşluğunda tavanın çökmesiyle oluşur. Düzey farkı çok büyük olabilir: bu konuda rekorlar Yüksek Alpler'in karstlarındadır.)
—ANSİKL Obruklar çözünmeyle ya da karstik boşluklarda tavanın çökmesiyle oluşur. Birinciler dar ve kıvrımlıdır ve genellikle çatlaklara göre biçimlenir. İkinci türden olanların biçimi silindire daha yakındır ve bunlar çok büyük boyutlara ulaşabilir.
Sponsorlu Bağlantılar
1. Kireçli bölgede oluşan doğal kuyu. (Bk. ansikl. böl.)
2. Ağzı açık çok derin oyuk. (En büyük obruklar kireçli bölgelerde bulunur ve bir yeraltı boşluğunda tavanın çökmesiyle oluşur. Düzey farkı çok büyük olabilir: bu konuda rekorlar Yüksek Alpler'in karstlarındadır.)
—ANSİKL Obruklar çözünmeyle ya da karstik boşluklarda tavanın çökmesiyle oluşur. Birinciler dar ve kıvrımlıdır ve genellikle çatlaklara göre biçimlenir. İkinci türden olanların biçimi silindire daha yakındır ve bunlar çok büyük boyutlara ulaşabilir.
Kaynak: Büyük Larousse
X-Sözlük Konusu: ne demek anlamı tanımı.