Obua Nedir?
SMD MiSiM
OBUA a. (fr hautbois; "yüksek" anlamındaki haut ve "ağaç, tahta" anlamındaki öoıs'dan).
1. Hafifçe konik olan borusu, dar bir kalakla sona eren, çift dilli üflemeli çalgı. (Bk. ansikl. böl.)
2. OBUACl'nın eşanlamlısı.
3. Aşk obuası, kalağı armut biçiminde olan ve bir üçlü daha pes ses veren obua çeşidi. (XVIII. yy.'ın ilk yansında çok yaygındı [Bach, Telemann]).
—ANSİKL. Atalarından biri de aulos olan obua, çok eski ve yaygın bir çalgıdır. Obua benzeri çalgılara dünyanın her yerinde rastlanır (Doğu, Afrika, Batı). Ama çalma teknikleri farklıdır Doğu ve İslam ülkelerinde çalgının dili dudaklarla sıkıştırılmaz, ama icracının üflemesiyle titreşir; icracının ağız boşluğunda yedeklediği hava sayesinde, soluk alma sırasında çalgının sesinde bir kesinti olmaz. (GAYTA ve ZURNA.)
Avrupa'da ancak XVII. yy.’ın sonunda kullanılmaya başlayan obua sözcüğü, üzerinde delikler bulunan tek bir parçadan (kimi zamanda kıvrılmış bir ağaç kabuğundan) oluşan, çift dilli her tür köy çalgısının ya da şalemilerin yerini alan bir çalgı ailesini belirtiyordu. J. Hotteterre ve M. Philidor’un buluşu olan orkestra obuasının başlangıçta üç anahtarı vardı. XVIII. vb XIX. yy.'larda yetkinleşen modern obuanın, üzerinde altı delik bulunan üç parçası vardır: kalak, alt gövde ve dilin doğrudan doğruya gömülü olduğu- üst gövde. On anahtan olan modern obuanın ses alanı, iki sekizli ve bir dörtlüyü kapsar. Çok esnek ve yumuşak olan mekanizması, çalgıya eklemleme konusunda büyük olanaklar sağlar. Obuayla aynk olarak çalınan ya da yinelenen notalar, çok belirgindir; hızlı triller, gamlar ve arpejler yapılabilir. Çalgıdan ses çıkarmak için hafifçe üflemek yeterlidir; bir ses epeyce uzatılabilir. Bu özellikleri uzun, nüanstı cümlelerin çalınmasına uygundur.
1. Hafifçe konik olan borusu, dar bir kalakla sona eren, çift dilli üflemeli çalgı. (Bk. ansikl. böl.)
Sponsorlu Bağlantılar
3. Aşk obuası, kalağı armut biçiminde olan ve bir üçlü daha pes ses veren obua çeşidi. (XVIII. yy.'ın ilk yansında çok yaygındı [Bach, Telemann]).
—ANSİKL. Atalarından biri de aulos olan obua, çok eski ve yaygın bir çalgıdır. Obua benzeri çalgılara dünyanın her yerinde rastlanır (Doğu, Afrika, Batı). Ama çalma teknikleri farklıdır Doğu ve İslam ülkelerinde çalgının dili dudaklarla sıkıştırılmaz, ama icracının üflemesiyle titreşir; icracının ağız boşluğunda yedeklediği hava sayesinde, soluk alma sırasında çalgının sesinde bir kesinti olmaz. (GAYTA ve ZURNA.)
Avrupa'da ancak XVII. yy.’ın sonunda kullanılmaya başlayan obua sözcüğü, üzerinde delikler bulunan tek bir parçadan (kimi zamanda kıvrılmış bir ağaç kabuğundan) oluşan, çift dilli her tür köy çalgısının ya da şalemilerin yerini alan bir çalgı ailesini belirtiyordu. J. Hotteterre ve M. Philidor’un buluşu olan orkestra obuasının başlangıçta üç anahtarı vardı. XVIII. vb XIX. yy.'larda yetkinleşen modern obuanın, üzerinde altı delik bulunan üç parçası vardır: kalak, alt gövde ve dilin doğrudan doğruya gömülü olduğu- üst gövde. On anahtan olan modern obuanın ses alanı, iki sekizli ve bir dörtlüyü kapsar. Çok esnek ve yumuşak olan mekanizması, çalgıya eklemleme konusunda büyük olanaklar sağlar. Obuayla aynk olarak çalınan ya da yinelenen notalar, çok belirgindir; hızlı triller, gamlar ve arpejler yapılabilir. Çalgıdan ses çıkarmak için hafifçe üflemek yeterlidir; bir ses epeyce uzatılabilir. Bu özellikleri uzun, nüanstı cümlelerin çalınmasına uygundur.
Kaynak: Büyük Larousse
X-Sözlük Konusu: ne demek anlamı tanımı.
