NAKİB sıf. ve a. (ar. nakib). Esk.
1. Bir kabilenin, bir kavmin başkanı ya da onun yerine başkanlık eden kimse.
2. Bir tekkede şeyhe yardım eden, vekillik yapan en yaşlı derviş ya da dede.
3. Nakib-i imaret, imarete başkanlık eden kimsenin yardımcısı.
—Kur. tar. OsmanlI devletinde esnaf kuruluşları başkanlarından birinin unvanı. (Öteki başkanlardan "duacı” gibi, nakib de esnaf tarafından kendi aralarında iyilik ve dindarlıkla tanınmış olanlardan seçilirdi. Daha sonra bunların yerini, kethüdalarla yiğitbaşılar aldı ve hükümetle esnaf arasındaki ilişkileri onlar yürütmeye başladı.) || Nakib-ı imaret, OsmanlI devletinde imaret şeyhinin (amirinin) yardımcısı. || Nakib ül-eşral nakİbüleşraf.
1. Bir kabilenin, bir kavmin başkanı ya da onun yerine başkanlık eden kimse.
Sponsorlu Bağlantılar
3. Nakib-i imaret, imarete başkanlık eden kimsenin yardımcısı.
—Kur. tar. OsmanlI devletinde esnaf kuruluşları başkanlarından birinin unvanı. (Öteki başkanlardan "duacı” gibi, nakib de esnaf tarafından kendi aralarında iyilik ve dindarlıkla tanınmış olanlardan seçilirdi. Daha sonra bunların yerini, kethüdalarla yiğitbaşılar aldı ve hükümetle esnaf arasındaki ilişkileri onlar yürütmeye başladı.) || Nakib-ı imaret, OsmanlI devletinde imaret şeyhinin (amirinin) yardımcısı. || Nakib ül-eşral nakİbüleşraf.
Kaynak: Büyük Larousse
X-Sözlük Konusu: ne demek anlamı tanımı.