NEŞE a. (ar. neş'e).
1. Gülme, eğlenme eğilimi; sevinç, keyif: iyice toparlandı, eski neşesine kavuştu. Neşeyle parıldayan bir yüz. Neşesini yitirmek. Neşesi kaçmak.
2. Neşesi yerinde, neşeli, keyifli. || Neşesini bulmak, neşelenmek, keyiflenmek: iki kadeh atınca neşesini buldu.
—Esk. Hafif sarhoşluk, çakırkeyif olma. || Yeniden oluşma, yeniden peydah olma. II Neşe-dar, neşe-yab, neşeli, keyifli. || Neşe-nisar, neşe saçan.
1. Gülme, eğlenme eğilimi; sevinç, keyif: iyice toparlandı, eski neşesine kavuştu. Neşeyle parıldayan bir yüz. Neşesini yitirmek. Neşesi kaçmak.
Sponsorlu Bağlantılar
—Esk. Hafif sarhoşluk, çakırkeyif olma. || Yeniden oluşma, yeniden peydah olma. II Neşe-dar, neşe-yab, neşeli, keyifli. || Neşe-nisar, neşe saçan.
Kaynak: Büyük Larousse
X-Sözlük Konusu: ne demek anlamı tanımı.