NEŞVE a. (ar. neşve, neşvet). Esk.
1. Neşe; "Onun bu neşvesi nisbetinde, diğerlerinin ciddiyeti artmakta idi" (Y. K. Karaosmanoğlu).
2. Hafif sarhoşluk, çakırkeyiflik.
3. Neşve-bahş, neşve-bahşa, neşve-rüba, neşve-yab, neşe veren, neşelendiren. || Neşve-dar, neşve-mend, neşe veren, neşeli. || Neşve- gâh, neşve-zar, neşe yeri, neşe veren yer.
1. Neşe; "Onun bu neşvesi nisbetinde, diğerlerinin ciddiyeti artmakta idi" (Y. K. Karaosmanoğlu).
Sponsorlu Bağlantılar
3. Neşve-bahş, neşve-bahşa, neşve-rüba, neşve-yab, neşe veren, neşelendiren. || Neşve-dar, neşve-mend, neşe veren, neşeli. || Neşve- gâh, neşve-zar, neşe yeri, neşe veren yer.
Kaynak: Büyük Larousse
X-Sözlük Konusu: ne demek anlamı tanımı.