MEFRUZ sıf. (ar. farzdan mefrüz). Esk.
1. Varsayılan, farz edilen: ”... hükmün ma'deletle münasebeti bittabi emri mefruz mâhiyetini alır" (Cenap Şahabettin, XIX. yy.).
2. Boyun borcu, farz olunan: Mefruz-ül-eda (ödenmesi farz olunmuş).
1. Varsayılan, farz edilen: ”... hükmün ma'deletle münasebeti bittabi emri mefruz mâhiyetini alır" (Cenap Şahabettin, XIX. yy.).
Sponsorlu Bağlantılar
Kaynak: Büyük Larousse
X-Sözlük Konusu: ne demek anlamı tanımı.