MEFTUH sıf. (ar fetfı, açma'dan meftütj). Esk.
1. Zapt edilmiş, ele geçirilmiş.
2. Açılmış, açık: “Meftûhtur erbâb-ı dile bâb-ı muhabbet" (Şeyhülislam Yahya, XVII. yy.).
—Esk. dilbilg. Fetha (üstün) harekesiyle "a” ya da "e" okunan harf için kullanılır.
1. Zapt edilmiş, ele geçirilmiş.
Sponsorlu Bağlantılar
—Esk. dilbilg. Fetha (üstün) harekesiyle "a” ya da "e" okunan harf için kullanılır.
Kaynak: Büyük Larousse
X-Sözlük Konusu: ne demek anlamı tanımı.