MUCİZ sıf. (ar. racz'den murciz). Esk.
1. Bir şeyi karşısındakini aciz bırakacak kadar iyi yapan, başkalarını geride bırakan; "Onların mucizlerini tarda mülayimlerini tesbite vakit bile bulamayız" (Baha Tevfik).
2. Muciz-beyan, anlatış ve biçimi hiç kimseninkine benzemeyen şair, yazar ya da eser için kullanılır. |j Muciz-dem, nefesiyle mucizeler yaratan. |j Muciz-eda, davranışları kimseye benzemeyen.
MUCİZ sıf. (ar. vecz’den muciz). Esk
1. Kısaltan, özetleyen.
2. Kısaltılmış, özlü, kısa: "Muciz ve müessir bir surette ifade edebilmek için şairlerce daima rubai şekli tercih edilegelmiştir" (Hüseyin Daniş).
1. Bir şeyi karşısındakini aciz bırakacak kadar iyi yapan, başkalarını geride bırakan; "Onların mucizlerini tarda mülayimlerini tesbite vakit bile bulamayız" (Baha Tevfik).
Sponsorlu Bağlantılar
MUCİZ sıf. (ar. vecz’den muciz). Esk
1. Kısaltan, özetleyen.
2. Kısaltılmış, özlü, kısa: "Muciz ve müessir bir surette ifade edebilmek için şairlerce daima rubai şekli tercih edilegelmiştir" (Hüseyin Daniş).
Kaynak: Büyük Larousse
X-Sözlük Konusu: ne demek anlamı tanımı.