MUNTAZIR sıt. (ar. muntazır). Esk.
1. Bekleyen, yolunu gözleyen.
2. Bir şeye muntazır, bir şeyi bekleyen, yolunu gözleyen: "Zevceniz, kızınız, oğlunuz, size muntazırdır" (H. Z. Uşaklıgil).
3. Bir şeye muntazır olmak, beklemek, yoluna bakmak: "Zaten bu neticeye muntazır olan hünkâr ses çıkarmadı" (H. Z. Uşakiıgi)
1. Bekleyen, yolunu gözleyen.
Sponsorlu Bağlantılar
3. Bir şeye muntazır olmak, beklemek, yoluna bakmak: "Zaten bu neticeye muntazır olan hünkâr ses çıkarmadı" (H. Z. Uşakiıgi)
Kaynak: Büyük Larousse
X-Sözlük Konusu: ne demek anlamı tanımı.