MÜNCER, -rr sıf. (ar. müncerı). Esk.
1. Son bulan, sonuçlanan.
2. Bir yana doğru çekilip sürüklenen.
3. Müncer olmak, sonuçlanmak, son bulmak, sonuca varmak: "Tarh u zaidle bu iş vahdete müncer olsun" (Neyzen Tevfik).
1. Son bulan, sonuçlanan.
Sponsorlu Bağlantılar
3. Müncer olmak, sonuçlanmak, son bulmak, sonuca varmak: "Tarh u zaidle bu iş vahdete müncer olsun" (Neyzen Tevfik).
Kaynak: Büyük Larousse
X-Sözlük Konusu: ne demek anlamı tanımı.