MÜNDEMİÇ sıf. (ar. mündemiç). Esk. Bir şeyin içinde var olan, saklı: "Bu satırlarda mündemiç emel bir taraftan bütün türk ve İslam efkâr ı umûmiyesini bir noktada birleştirmiyor mu?" (Y. K. Beyatlı).
—Fels. — İÇKİN.
Sponsorlu Bağlantılar
Kaynak: Büyük Larousse
X-Sözlük Konusu: ne demek anlamı tanımı.