MÜNHEDİM sıf. (ar. münhedim). Esk.
1. Yıkılmış, mahvolmuş.
2. Münhedim olmak, yıkılmak, harap olmak: "dil-harabım şöyle kim olsa felekler münhedim I olmaz enkaziyle hâsıl yine âbâdîbana" (Namık Kemal, XIX. yy).
1. Yıkılmış, mahvolmuş.
Sponsorlu Bağlantılar
Kaynak: Büyük Larousse
X-Sözlük Konusu: ne demek anlamı tanımı.