MÜNHEZİM sıf. (ar. münhezim). Esk.
1. Bozguna uğramış, yenilmiş.
2. Münhezim olmak, yenilmek, bozguna uğramak: "Bedir'de münhezim olan Kureyş taifesinin yetmiş neferi maktul..." (Cevdet Paşa, XIX. yy.).
1. Bozguna uğramış, yenilmiş.
Sponsorlu Bağlantılar
Kaynak: Büyük Larousse
X-Sözlük Konusu: ne demek anlamı tanımı.