MÜNKESİR sıf. (ar. münkesiı). Esk
1. Kırılmış, kırık.
2. Kırgın, gücenmiş.
3. Münkesir-ül-hal, kuvvet, sıhhat, ya da ahlakça zayıflamış olan. || Münkesir-ül -kalb, kalbi kırılmış.
—Esk. mat. Hatt-ı münkesir, kırık çizgi.
1. Kırılmış, kırık.
Sponsorlu Bağlantılar
3. Münkesir-ül-hal, kuvvet, sıhhat, ya da ahlakça zayıflamış olan. || Münkesir-ül -kalb, kalbi kırılmış.
—Esk. mat. Hatt-ı münkesir, kırık çizgi.
Kaynak: Büyük Larousse
X-Sözlük Konusu: ne demek anlamı tanımı.