MÜNTEHİ sıf. (ar. müntehi). Esk
1. Bir yere dayanıp son bulan, orada biten: "Harem-i hümayunun bu salonla bitişik kısmına müntehi olan bir yoldur ki oldukça uzundur" (H. Z. Uşaklıgil).
2. Biten, sona eren.
3. En geride yer alan, son.
4. Bir şeyi tamamlayan, sona erdiren.
1. Bir yere dayanıp son bulan, orada biten: "Harem-i hümayunun bu salonla bitişik kısmına müntehi olan bir yoldur ki oldukça uzundur" (H. Z. Uşaklıgil).
Sponsorlu Bağlantılar
3. En geride yer alan, son.
4. Bir şeyi tamamlayan, sona erdiren.
Kaynak: Büyük Larousse
X-Sözlük Konusu: ne demek anlamı tanımı.