MÜRAFİ sıf. (ar. müraIf). Esk.
1. Bir dava için mahkemeye başvuran, duruşmaya çıkan.
2. Mürafi etmek, mahkemeye başvurmak, duruşmaya çıkmak: "Huzurunda mürafi etmek için emr ü ferman" (Nedim, XVIII. yy.).
1. Bir dava için mahkemeye başvuran, duruşmaya çıkan.
Sponsorlu Bağlantılar
Kaynak: Büyük Larousse
X-Sözlük Konusu: ne demek anlamı tanımı.