MÜTECAHİS sıf. (ar tecânüs’ten mütecanis). Esk. Eş, aynı türden, türdeş.
—Esk. dilbilg. Eşsesli.
Sponsorlu Bağlantılar
—Esk. mat. Homojen. || Mütecanis muadele, homojen denklem. || Mütecanis tabi, homojen fonksiyon.
Kaynak: Büyük Larousse
X-Sözlük Konusu: ne demek anlamı tanımı.