MÜTETABİ, sıf. (ar. teta- buc’dan mütetabi”, dişi, mütetabi” a). Esk.
1. Birbiri ardınca sıralanan.
2. Mütetabi -ül-vürud, ardı kesilmeyen.
—Esk. dilbilg. izafatı mütetabia, zincirleme isim tamlaması.
1. Birbiri ardınca sıralanan.
Sponsorlu Bağlantılar
—Esk. dilbilg. izafatı mütetabia, zincirleme isim tamlaması.
Kaynak: Büyük Larousse
X-Sözlük Konusu: ne demek anlamı tanımı.