Kâhin Nedir?
SMD MiSiM
KÂHİN a. (ar kâhin).
1. Antik. Kendisine başvuranlara yanıt veren tanrı, tanrıça ya da insan. (KEHANET.)
2. Bazı durumlarda ve belirli gereçlerin yardımıyla geleceği öngörme ve geçmişi canlandırma gücüne sahip kişi. (Bk. ansikl. böl.)
3. Kâhin değilim, bana söylenmeyen bir şeyi bilemem, anlaşılmayanı anlayamam. || (Bir şeyi) anlamak için kâhin olmak şart değil, kâhin olmak gerekmez, bir şeyin kolayca anlaşılabileceğini bunun için özel bir çaba gerekmediğini belirtmek için söylenir.
—Esk. Rom. - AUGUR.
—isi. Özellikle cahiliye devrinde kâhinlerin gaip.hakkındaki bilgilerle verdikleri haberlerin vecit durumdayken içlerine doğan ilhamlara dayandığına, daha çok geceleri, başkalarına kapalı olan gizli ve gelecekle ilgili bilgilerin onlara malum olduğuna inanılırdı. Gene inanca göre bu bilgi ve ilhamların kaynağı, cin ya da şeytandı; dolayısıyla bilgilerin asıl sahipleri kâhinler değil, onların ağzından konuşan ve tâbi, sahip (arkadaş), veli (dost), rai (görücü) gibi adlarla anılan bir cin ya da şeytandı.
Kâhinler, genellikle kısa, kafiyeli, karmaşık, gizemli ve üstü kapalı sözlerle konuşurlardı. Sık sık "yet, gök”, “ışık, karanlık", “sabah, akşam" gibi karşıt kavramlar, çeşitli bitki ve hayvan türleri üzerine yemin ederlerdi. Halk, gelecek ile ilgili merak ettikleri konulan, özellikle yitiklerini, bilinmeyen katilleri, rüyaların anlamlarını, çocuklannın geleceklerini kâhinlere sorardı. Kâhinlerin bir benzeri olan arraftann da (biliciler) oiaylanın herkesin sezemeyeceği nedenlerini, ilişkilerini kavrama yeteneğinde olan deneyimli kişiler olduklanna inanılırdı.
Kâhinlerin halk üzerinde olduğu kadar yöneticiler üzerinde de büyük etkileri ve saygınlıkları vardı. Devlet ya da kabile ile ilgili sorunlar kendilerine danışılır; savaşla ilgili son kararları onlar verirlerdi. Devlet yöneticilerinin, kabile ve aşiretlerin özel kâhinleri vardı.
Kâhinlerle ilgili bu inançlar, en başta İslam dininin tevhit (Tanrı'nın birliği) ilkesiyle çatıştı. İslam dinine göre Allah'tan başkası aşkın bir bilgi ve güce sahip olamaz. O, yalnız özvarlığı (zat) bakımından değil, sıfatları bakımından da tek ve benzersizdir: “O’ndan başkası gaybı bilemez” (VI, 59). Kuran’da Hz. Muhammet'in bile içtenlikle "Size Allah’ın hâzineleri benim yanımdadır demiyorum; ben melek değilim; size, gaybı bilirim de demiyorum" (VI, 10; IX, 21) dediği belirtilir İslam dini aynca savaş ve banş ile ilgili bütün uygulamaları fıkıh bilgisiyle düzenleme ilkesini getirdi. Bu durum, kâhinlikle ilgili batıl inanç ve hurafelerin giderek ortadan kalkmasına, kâhinlerin saygınlıklarını yitirmelerine yol açtı.
1. Antik. Kendisine başvuranlara yanıt veren tanrı, tanrıça ya da insan. (KEHANET.)
Sponsorlu Bağlantılar
3. Kâhin değilim, bana söylenmeyen bir şeyi bilemem, anlaşılmayanı anlayamam. || (Bir şeyi) anlamak için kâhin olmak şart değil, kâhin olmak gerekmez, bir şeyin kolayca anlaşılabileceğini bunun için özel bir çaba gerekmediğini belirtmek için söylenir.
—Esk. Rom. - AUGUR.
—isi. Özellikle cahiliye devrinde kâhinlerin gaip.hakkındaki bilgilerle verdikleri haberlerin vecit durumdayken içlerine doğan ilhamlara dayandığına, daha çok geceleri, başkalarına kapalı olan gizli ve gelecekle ilgili bilgilerin onlara malum olduğuna inanılırdı. Gene inanca göre bu bilgi ve ilhamların kaynağı, cin ya da şeytandı; dolayısıyla bilgilerin asıl sahipleri kâhinler değil, onların ağzından konuşan ve tâbi, sahip (arkadaş), veli (dost), rai (görücü) gibi adlarla anılan bir cin ya da şeytandı.
Kâhinler, genellikle kısa, kafiyeli, karmaşık, gizemli ve üstü kapalı sözlerle konuşurlardı. Sık sık "yet, gök”, “ışık, karanlık", “sabah, akşam" gibi karşıt kavramlar, çeşitli bitki ve hayvan türleri üzerine yemin ederlerdi. Halk, gelecek ile ilgili merak ettikleri konulan, özellikle yitiklerini, bilinmeyen katilleri, rüyaların anlamlarını, çocuklannın geleceklerini kâhinlere sorardı. Kâhinlerin bir benzeri olan arraftann da (biliciler) oiaylanın herkesin sezemeyeceği nedenlerini, ilişkilerini kavrama yeteneğinde olan deneyimli kişiler olduklanna inanılırdı.
Kâhinlerin halk üzerinde olduğu kadar yöneticiler üzerinde de büyük etkileri ve saygınlıkları vardı. Devlet ya da kabile ile ilgili sorunlar kendilerine danışılır; savaşla ilgili son kararları onlar verirlerdi. Devlet yöneticilerinin, kabile ve aşiretlerin özel kâhinleri vardı.
Kâhinlerle ilgili bu inançlar, en başta İslam dininin tevhit (Tanrı'nın birliği) ilkesiyle çatıştı. İslam dinine göre Allah'tan başkası aşkın bir bilgi ve güce sahip olamaz. O, yalnız özvarlığı (zat) bakımından değil, sıfatları bakımından da tek ve benzersizdir: “O’ndan başkası gaybı bilemez” (VI, 59). Kuran’da Hz. Muhammet'in bile içtenlikle "Size Allah’ın hâzineleri benim yanımdadır demiyorum; ben melek değilim; size, gaybı bilirim de demiyorum" (VI, 10; IX, 21) dediği belirtilir İslam dini aynca savaş ve banş ile ilgili bütün uygulamaları fıkıh bilgisiyle düzenleme ilkesini getirdi. Bu durum, kâhinlikle ilgili batıl inanç ve hurafelerin giderek ortadan kalkmasına, kâhinlerin saygınlıklarını yitirmelerine yol açtı.
Kaynak: Büyük Larousse
X-Sözlük Konusu: ne demek anlamı tanımı.
