NAMERT sıf. (fars. na ve merd'den namerd).
1. Mert olmayan, alçak, korkak: insanın arkasından konuşmak için namert olmak gerekir.
2. Namerde muhtaç olmak, korkak, erdemsiz, güvenilmez kimselerden yardım isteyecek duruma düşmek: Tanrı bizi namerde muhtaç etmesin.
Kaynak: Büyük Larousse