TAFTA a. (fars. tâfte, dokunmuş, örülmüş’ten). Tekst.
1. Dokuma işlemlerinde kullanılan çok basit bir örgü armürü tipi; bu armür tipinde, almaşık olarak ipliklerin yarısı iner yarısı kalkar, yani bir tek sayılı iplikler, bir çift sayılı iplikler inip kalkar.
2. Bezayağı örgüde, sık dokunmuş ipekli kumaş. (Elbiselik ve astarlık olarak kullanılır. Çözgüye oranla, daha kalın ve sık atkı kullanılarak, bir çözgü pikesi etkisi oluşturulur. Ayrıca atkı ve çözgüde karşıt renkler kullanılarak ışığa göre renk değiştiren janjanlı tipleri de gerçekleştirilir.)
♦ sıf. Taftadan yapılmış: Tafta elbise.
—ANSİKL. Tafta ilk defa Çin'de üretilmiştir, Ayrıca çok eski tarihlerde Türkler ve Araplar tarafından ferace, çarşaf, elbise yapımında kullanılmıştır.
Kaynak: Büyük Larousse