Mahsus Nedir?

1 . Özgü:
"Her sanata mahsus aletler vardır. Bize de böyle bir şeyler lazım..."- H. R. Gürpınar.

2 . Biri veya bir şey için ayrılmış, münhasır:
"Vatan bizim kılıcımızın ekmeğidir. Daima kendimize mahsus, kendimize münhasır biliriz."- N. Kemal.

3 . Özel:
"Kayseri'nin sayın valisine mahsus selam ederim."- B. R. Eyuboğlu.

4 . zarf Özellikle:
"Buraya, mahsus bunun için geldim."- .

5 . zarf Bilerek, isteyerek, kasten:
"... kapıyı mahsus açık bırakmıştı."- A. İlhan.

6 . zarf Şaka olarak, şakadan:
"Mahsus söylüyor, inanmayın."- .




1 . Duyulan, anlaşılan, hissedilen.

2 . Belli, ortada, aşikâr.

MAHSUS sıt. (ar. husus'tan mahsus).
1. Bir kimseye, bir şeye, bir yere mahsus, yalnızca o kimseye, o şeye, o yere özgü olan şey için kullanılır: Düşünmek insanlara mahsustur. Bir ülkeye mahsus özellikleri bilmek. Doğu'ya mahsus gelenekler.
2. Bir kimseye, bir şeye mahsus, o kimse, o şey için ayrılmış, onun kullanımına sunulmuş bir şey, bir yer için kullanılır: Bahçenin bu bölümü aileye mahsustur. Özel otolara mahsus bir park yeri.

—Nümism. Mahsus vezin, OsmanlI döneminde 1697'de alınan bir kararla, ayarı bozuk sikkelere verilen ad.

♦ be.
1. Özellikle, bilhassa: Buraya mahsus bu iş için geldim ama, umduğumu bulamadım.
2. Bilerek, isteyerek: Işığı mahsus açık bıraktım.
3. Şaka olsun diye: Mahsus söyledim, sen de ciddiye alıyorsun.

MAHSUS sıt. (ar. hiss'ten mahsus). Esk.
1. Hissedilen, algılanan.
2. Açık, belli.