İslâmi ilimler terminolojisinde, Sahabe, Tabiin ve Etbâu't-tâbiin denen peygamberden sonraki ilk üç neslin âlimlerine verilen genel ad. Yine bu anlamda olmak üzere "mütekaddimin", "kudemâ"da kulanılmaktadır. Sözlük bakımından her üç kelimede de "öncekiler", "önce gelenler" anlamı vardır.
SELEF a. (ar. selef). Esk.
1. Herhangi bir iş, mevki ya da meslekte birinden önce bulunmuş kimse.
2. Daha önce yaşamış, ata, cet, soy.
3. Halef selef olmak - HALEF.